IVO VAN HOVE. LUDWIG II. PIERWSZE RECENZJE

 

ludwig, nieporadny, zagubiony, ambiwalentny, rozedrgany. przyciaga i odpycha. w ciaglym konflickie ze soba i ze swiatem.  oszczedna scenografia podkresla osamotnienie krola. jego spokoj jest ulotny, jego zachcianki dziecinne. projekcje rzucane na scenografie, wagnerowska muzyka grana na fortepianie, na scenie. zycie ludwiga to teatr. wszyscy graja. ludwig  gra krola w zamku z bajki, ktory u van hove jest raczej abstraktem zamku. w finale ludwig oddaje role (czy taka role mozna oddac?), odmawia uczestniczenia w tej grze pozorow, schodzi ze sceny.